ചിന്തയെ ഗര്ഭംധരിക്കരുത്
ആശയചരിത്രത്തില് വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന കുരുക്കും ചോദ്യവുമാണ് ഫ്രഡറിക് നീത്ഷെ. പ്രമുഖ ജൂതപണ്ഡിതനും ചിന്തകനുമായിരുന്ന നീത്ഷെയുടെ ജൂതബന്ധം അന്വേഷിക്കുന്ന കൃതിയാണ് 'നീത്ഷെ ആന്റ് ജൂവിഷ് കള്ച്ചര്'.ജേക്കബ് ഗൊളമ്പ് എഡിറ്റ് ചെയ്ത ഈ കൃതിയില് സ്റ്റീവന് ഇ. അസ്ചീം, വീവര് സന്താലീനോ, ഹൂബര്ട്ട് കാന്സിക്, ജോസഫ് സിമോന്, യിര്മി യാഹു യോവെല് തുടങ്ങിയവര് എഴുതിയ ലേഖനങ്ങളാണുള്ളത്. നീത്ഷെയെ വിവിധ കോണുകളിലൂടെ, മുന്വിധികളില്ലാതെ എഴുതിയിട്ടുള്ള ഈ ലേഖനങ്ങളില് തീക്ഷണമായ ആക്രമണവും നിരാകരണവും കാണാം. ഈ കൃതിയുലൂടെ നീത്ഷെ എന്താണെന്ന് വ്യക്തമാണ്. അത് ഇങ്ങനെ സംഗ്രഹിക്കാം.
1) ഹെഗലിനെ എതിരിടുന്നതിന് നീത്ഷെ സ്വന്തമായ ദാര്ശനിക പദ്ധതിതന്നെ കണ്ടുപിടിച്ചു. തീവ്രസാംസ്കാരിക വിപ്ലവകാരിയായ അദ്ദേഹം ആധുനികതയെ വ്യത്യസ്തമായ വഴിയിലേക്ക് തിരിച്ചു വിടുകയാണ് ചെയ്തത്.
2) സോക്രട്ടീസും ഹെഗലും ചെയ്തത് സത്യത്തെയും സംസ്കാരത്തെയും നിര്മ്മിച്ചുകൊണ്ട് ദൈവചിന്തയെ സങ്കല്പ്പിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് നീത്ഷെ കണ്ടെത്തി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ക്രിസ്തുമതവും ജൂതന്മാരും സംസ്കാരവും ജീര്ണ്ണമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു.
3) നീത്ഷെയുടെ പ്രഭാഷണ സ്വഭാവമുള്ള ഭാഷ വൈരുദ്ധ്യാത്മകവും വന്യവുമായിരുന്നു. വാദിക്കുന്നതിനേക്കാള് പ്രകോപിപ്പിക്കുക എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശീലമായിരുന്നു. ഇക്കാരണത്താല് അദ്ദേഹം ഏറ്റവുമധികം വിമര്ശിക്കപ്പെട്ടു.
4) പരീക്ഷണാത്മകമായി തത്ത്വചിന്തയെ നിരീക്ഷിച്ച നീത്ഷെ ഓരോന്നിലും ആത്മീയതയെ ഗര്ഭംധരിക്കാതിരിക്കാന് ശ്രദ്ധിച്ചു.
5) തത്ത്വചിന്തകര്ക്കിടയിലെ 'പുരുഷമാതാക്കളെ' നീത്ഷെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. ചിന്തിക്കുന്നത് ശീലമാക്കുകയും ചിന്തയെ ഗര്ഭം ധരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. ആത്മീയ ഗര്ഭധാരണം, ഗര്ഭവതിയെപ്പോലെ വിധേയയാകാന് പ്രേരിപ്പിക്കും.
6) വെറുതെ ചിന്തിച്ചാല് പോരാ; ചില കവികള് വീമ്പുപറയുന്നതുപോലെ, 'മഹാസങ്കടങ്ങള്' തങ്ങളോടൊപ്പമാണെന്ന് ധരിപ്പിക്കാന് ശ്രമിച്ചാല് പോരാ. വിചാരങ്ങളില് ചിന്തിക്കുന്നയാളുടെ സര്വ്വസ്വവും ഉണ്ടാകണം-രക്തം, ഹൃദയം, തീ, സന്തോഷം, ആസക്തി, ദുഃഖം, മനസ്സാക്ഷി, വിധി, ദുരന്തം.....
7) ജൂതന്മാരുടെ ജീവിതത്തെ ആത്മീയമായി അപനിര്മ്മിക്കുകയായിരുന്നു നീത്ഷെയുടെ ഉദ്ബോധനങ്ങളുടെ കാതല്.
8) ജന്മവാസനകളെ അടിച്ചമര്ത്തികൊണ്ടും മാനസികമായ ആത്മീയവത്കരണം കൊണ്ടും നേടുന്ന ആദ്ധ്യാത്മികമായ പരിത്യാഗജീവിതത്തെ നീത്ഷെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. ഇതിനു പകരമായി അദ്ദേഹം നിര്ദ്ദേശിച്ചത് ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ പൂര്ണ്ണമായ ഉപയോഗവും വൈകാരികതയുമാണ്.
9) സമകാലികലോകത്ത് മതങ്ങളുടെ അപ്രമാദിത്വത്തിന് യാതൊരു വിലയുമില്ലെന്ന് ചിന്തിച്ച നീത്ഷെ, കവി ഹീനെയോട് കടപ്പെട്ടുകൊണ്ടാണ് ദൈവം മരിച്ചു എന്ന ആശയം അവതരിപ്പിച്ചത്.
10) എന്നാല് ഹീനെയുടെയും നീത്ഷെയുടെയും ദൈവ നിന്ദ വ്യത്യസ്തമാണ്. ഹീനെയ്ക്ക് ഒരു ക്രിസ്തീയദൈവത്തില് വിശ്വസിച്ചാല് ആശ്വാസം തേടാമെന്ന ചിന്താഗതിയുണ്ട്. നീത്ഷെയാകട്ടെ, ദൈവത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരിക്കലും സഫലമാകാത്ത ആഗ്രഹത്തില് തന്റെ തത്ത്വചിന്തയെ തന്നെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. ദൈവത്തെ ആവശ്യമില്ലാത്ത ലോകത്തേയാണ് അദ്ദേഹം തേടിയത്.