വെള്ളം പിന്നെയും ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
ഭൂഗര്ഭത്തിലെ മുഴുവന് അനുതാപവും
അത് പുറത്തുവിട്ടു.
തണുപ്പായി ,
ദാഹത്തെ കൊന്നുകൊണ്ട്.
ജലം ഉണര്വ്വ് തന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
ഒരു ശുംഭനെയും മാനിക്കാതെ
അത് ചലിച്ചപ്പോഴൊക്കെ
അസ്തിത്വത്തിന്റെ നിസ്സാരതയെ
ഒട്ടും അര്ത്ഥപൂര്ണമാക്കാതെ ചിരിച്ചു.
ആ ചിരിയില് വലിയൊരു നിഷേധമുണ്ടായിരുന്നു.
ഒന്നിന്റെയും കള്ള മേല്വിലാസത്തില്
പൊള്ളയായി ഞെളിയരുതെന്നുള്ള
നിരുപാധികമായ ചിരിയായിരുന്നു അത്.
